Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Historia baru, pierwszy Bar i barman..

http://www.barwikipedia.pl/historia-pierwszy-bar-barman/
http://i0.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2015/10/JerryThomas01.jpg?fit=294%2C263
 Historia bar-u, pierwszy Bar i Barman.. 
Pierwszy bar, pierwszy Barman? Czy ktoś z was zastanawiał się kiedyś, jak to się zaczęło? W sensie pierwszy bar,  jesteście w stanie to sobie wyobrazić? Nie łatwe  Zapraszamy na podróż do czasów powstania pierwszych drinków, i pierwszych spisywanych recep...
http://www.barwikipedia.pl/historia-pierwszy-bar-barman/
bar, blue blazer, cocktail, drinki, dwor artusa, Flair, historia, historia barmanstwa, Iba, jak powstal, jerry thomas, karczma w jelesni, kompendium barmanskie, Nowicki, pierwszy barman, podstawy, powstanie baru, prawo propinacji, prohibicja, pub, Savoy cocktail book, tawerna, wyszynk

Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Wstęp, praca barmana

http://www.barwikipedia.pl/wstep/
http://i0.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2014/09/tomcrusiecoctail.jpg?fit=400%2C240
Wstęp... Praca barmana

Rozwój tury­styki, podno­sze­nie standardów zaplecza restau­ra­cyjno-hote­lo­wego, czy rów­nież czę­ści roz­ryw­ko­wej (kluby, dys­ko­teki), wymaga od osób zatrud­nio­nych pew­nego stan­dardu obsługi. Bo jak mogli byśmy żądać wyso­kiej zapłaty za naszą pracę, nie dając w z...
http://www.barwikipedia.pl/wstep/
alkohol, bar, barman, Cechy barmana, cocktail, drinki, hotel, kurs barmanski, podstawy, Postawa, praca, szkolenie barmańskie, tom cruise, Umiejetnosci, wiedza, wstep, zarobki

Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Trudne początki pracy barmana

http://www.barwikipedia.pl/poczatek_pracy_barmana/
http://i0.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2014/09/0cef0fd1-b5e7-4803-83a9-2fb9eb8f73b5-1.jpeg?fit=510%2C280
Trudne początki pracy barmana

Trafiłeś tutaj, bo w twojej głowie pojawiła się chęć, spróbowania swych sił w roli barmana? Trafiłeś tutaj, bo szukasz miejsca w którym ruszysz z tematem? Być może szukasz szkolenia? Kursu barmańskiego w internecie? Zastanawiasz się, jak zacząć pracę z  barem? Jak ...
http://www.barwikipedia.pl/poczatek_pracy_barmana/
barback, barman, Gastronomia, Jak wygląda, jak zacząć, jak zostać, kurs barmanski, poczatek, podstawy, praca barmana, praca za barem, szkola barmanska, szkolenie barmańskie, zarobki barmana

http://www.barwikipedia.pl/Receptury/cocktail-bellini-receptura/
Cocktail "Bellini" Receptura

Cocktail "Bellini" Receptura

Czy cocktail Bellini coś wam mówi?  Być może mieliście okazję spróbować Bellini, słynnego Weneckiego specjału? Drink, który jest mieszanką brzoskwini z wytrawnym winnem czyli prosecco. Cocktail który mimo, iż w Polsce nie jest bardzo popularny, to na całym świecie pity w najlepszych barach. Zapraszamy do zapoznania się z historią i przepisem na Bellini!!! 

 

[wpurp-searchable-recipe]Bellini - Bellini to Cocktail pochodzący z Wenecji, zawierający brzoskwinie i wytrawne wino musujące prosecco. - Prosecco (Lub inne wytrawne musujące wino np. Cava), Zmiksowanej brzoskwini (razem z skórką), Miksujemy świeże brzoskwinie wraz z skórka, wycinając jedynie pestki. ; Wlewamy zmiksowaną brzoskwinie, do schłodzonego kieliszka na Champagne. ; Dodajemy odrobinę soku z świeżych malin jeżeli używamy białej brzoskwini. ; Dodajemy prosecco, podajemy z kawałkiem brzoskwini na rancie. ; - <h1 style="text-align: center;">Historia cocktailu Bellini</h1>
<p style="text-align: center;"><strong>Drink Bellini</strong> został wynaleziono, gdzieś w latach <strong>1934-1948</strong>, przez barmana <strong>Giuseppe Cyprian-a.</strong> Założyciela słynnego<strong> Harry's Bar</strong> w <strong>Wenecji</strong>, we <strong>Włoszech</strong>. Nazwał swój autorski <strong>cocktail Bellini,</strong> ponieważ jego unikalny kolor różowy przypominał mu togę świętego, z obrazu <strong>XV</strong> wiecznego weneckiego artysty <strong>Giovanniego Belliniego</strong>.</p>
(caption id="attachment_777" align="aligncenter" width="250")<img class="wp-image-777 size-full" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/09/250px-Vincenzo_bellini.jpg" alt="Vincenzo Bellini historia drinka" width="250" height="333" /> <strong>Vincenzo Bellini malarz</strong>(/caption)
<p style="text-align: center;">Napój zyskał sławę jako sezonowa specjalność w <strong>Harry's Bar</strong>. Nie był to zwykły bar lecz ulubione miejsce min. <strong>Ernesta Hemingwaya , Sinclair Lewis i Orsona Wellesa</strong>. Później, jego odpowiednik stał się równie popularnym barem, w <strong>Nowym Yorku.</strong> Co ciekawe pzedsiębiorczy <strong>Francuz</strong>, założył specjalnie firmę, która dostarczała świeże puree z białych brzoskwiń do obu tych miejsc. By jego słynny <strong>cocktail</strong> mógł być ulubionym i serwowanym, przez cały rok.</p>
<h2 style="text-align: center;">Historyczny skład Bellini </h2>
<p style="text-align: center;"><strong>Bellini</strong> składa się z <strong>puree z białych brzoskwiń</strong> i <strong>Prosecco</strong> , wytrawnego włoskiego <strong>wina</strong> musującego . Marynowanie świeże <strong>brzoskwinie</strong> w winie, to włoski specjały i po niekąd tradycja. Oryginalna receptura została wykonana, z odrobiną <strong>malinowego</strong> lub <strong>wiśniowego</strong> soku, by nadać napojowi różową barwę. Z powodu częściowo ograniczonej dostępności, obu składników. Czyli <strong>białych brzoskwiń</strong> i <strong>Prosecco</strong>, istnieje kilka wariacji tego drinka.</p>
<p style="text-align: center;"><img class="aligncenter size-medium wp-image-780" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/09/PicsArt_09-07-07.38.17-400x400.jpg" alt="Drink przepis Receptura bellini" width="400" height="400" /></p>
<h2 style="text-align: center;">Czym zastepujemy? </h2>
<p style="text-align: center;">Więc możemy użyć również <strong>Kalifornijskich białych brzoskwiń,</strong> których smak jest trochę inny. Można użyć również <strong>żółtych brzoskwiń</strong> lub <strong>brzoskwiniowego nektar</strong>, zwłaszcza jeśli jest poza sezonem <strong>brzoskwiniowym</strong>, co za tym idzie ich smak byłby bardzo mdły. Często używany jest również likier brzoskwiniowy jak <strong>Archers</strong>, a nawet nalewki o tym samym smaku. Czasami świeży owoc zastępuje również,<strong> puree brzoskwiniowe</strong>.</p>
<p style="text-align: center;">Ciekawostka jest że rodzina <strong>Cypriani</strong>, wciąż produkuje oryginalną wersję Bellini, jako specjał tylko do baru w restauracji <strong>Harry's</strong>.</p>
<p style="text-align: center;">Inne wina musujące, są również często stosowane w miejsce <strong>Prosecco</strong>. Choć według nas francuski <strong>Champagne</strong> z ogromnym smakowym bukietem, nie zbyt dobrze powiązać z lekkim, owocowym w smaku <strong>Bellini</strong>. Dla wersji bezalkoholowej woda gazowana jest używana w miejscu wina.</p>[/wpurp-searchable-recipe]
Bellini, brzoskwinia, cocktail, drink, prosecco, przepis, przygotowanie, przyrzadzanie, receptura, skład

http://www.barwikipedia.pl/Receptury/cocktail-whiskey-sour-receptura/
Cocktail "Whiskey Sour" receptura

Cocktail "Whiskey Sour" receptura

NIE MA CO UKRYWAĆ, "WHISKEY SOUR" TO POWSZECHNIE ZNANY NA WHISKY. PROSTY DO PRZYRZĄDZENIA, NIE WYMAGAJĄCY WIELU SKŁADNIKÓW, WŁAŚCIWIE TO SOUR MOŻEMY BEZ PROBLEMU PRZYGOTOWAĆ  W DOMU, ALE CZY ZNACIE JEGO HISTORIĘ? ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z NASZYM ARTYKUŁEM.. A W NIM  MIN.  HISTORIA POWSTANIA, PIERWSZA KLASYCZNA RECEPTURA, A TAK ŻE NASZA PROPOZYCJA!!!

    Whiskey sour, to cocktail,  który rozpoznamy po charakterystycznej piance. Tworzy się ona na górnej warstwie napoju, i ma naprawdę ogromny wpływ na smak drinka.  Pianka powstaje, po przez dodanie ubitego białka jaja kurzego. Nie znajdowało się w pierwszej recepturze, lecz od pewnego czasu, to stały bywalec w akompaniamencie burbonu. Wiele osób słysząc skład, ze względu właśnie na białko, nie chętnie zamawia i próbuje napoju.

Jest to oczywiście absurdem, o ile nie mamy reakcji uczuleniowej na białka, śmiało możemy stwierdzić iż jest on najcenniejszym składnikiem. Każdy kto próbował dobrze przyżądzone Whiskey Sour, dobrze wie że to cocktail unikalny, jego wyjątkowe przenikanie się smaków to zasługa właśnie białka.

Białko jaja kurzego, jak każde białko, to w 90% woda, pozostałe  10% stanowią weglowodoany i aminokwasy. Jeden z związków chemicznych budujących białko, ma ogromny wpływ na odczuwanie smaków. Mowa oczywiście o kwasie glutaminowym, ale o tym już w innym artykule.. 

Zapraszamy do śledzenia, oceniania i komentowania naszych receptur, na pyszne drinki. Śledźcie nasze kolejne wpis, po przez naszą strone na facebooku.

[wpdevart_like_box profile_id="barwikipedia" connections="show" width="300" height="150" header="small" cover_photo="show" locale="pl_PL"]

Polub nasz fun page na facebooku, bądź na bieżąco z najnowszymi wpisami. Pozdrawiamy!!!

Ekipa Bar Wikipedia

[wpurp-searchable-recipe]Whiskey Sour - Whiskey Sour to bardzo popularny cocktail klasyczny, co za tym idzie barmani tworzą masę twistów, czyli wariacji tego drinka. Bar Wikipedia specjalnie dla was wybrała trzy możliwości: e

-Receptura IBA(International Bartender Association)
-pierwsza receptura
-nasz twist (wariacja) - Whiskey Sour receptura IBA: Burbon, Syrop Cukrowy, Sok z cytryny, Białko jajka kurzego, Angostura Bitters, Whiskey Sour twist Bar Wikipedia: Burbon Whiskey, Sok z limonki, Syrop miodowy ((4/1 miód woda) ), Białko jaja kurzego, Angostura Bitters (Polecamy eksperymentowac z różnymi bitterami.), Czerwone wytrawne wino, Whiskey Sour przyżądzanie: Szkło typu old fashioned, short glass. Chłodzimy szkło, i shaker.; Nalewamy składniki do szklanicy, z wyjątkiem białka jajka.; Bierzemy drugi shaker, i do pustego wrzucamy białko, które energicznymi ruchami ubijamy na piankę tzw. Dry shake; Łaczymy białko z pozostałymi składnikami w jeden shaker. Shakujemy!!!; Strain wody z rozpuszczanego lodu, w chłodzonym szkle. Przelewamy po przez strainer zawartość do szklanki.; Ozdabiamy twistem z pomarańczy, lekkie przypalenie ściskanej skórki aromatyzuje w celu zabicia mdłego zapachu białka.; Whiskey Sour pierwsza receptura spisana przez Jerry Thomasa: (Użyj małego barowego szkła).

- 1 duża łyżeczka sproszkowanego cukru białego rozpuszczona w niewielkiej ilości wody Seltzer

-Sok z połowy małej cytryny

-1 kieliszek Bourbonu lub żytniej whisky


Napełnić szklankę lodem, wstrząsnąć i przecedzić.

Ozdoba z jagody.; - <h3 style="text-align: center;"><img class="aligncenter size-full wp-image-49" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/04/WhiskeySour_729.jpg" alt="Whiskey Sour receptura" width="640" height="360" /></h3>
<h3 style="text-align: center;">Historia powstania Whiskey Sour</h3>
<p style="text-align: center;">    <strong>Receptura Whiskey Sour</strong> jak większośći klasycznych <strong>cocktaili</strong>, poraz pierwszy została zpisana i wydana w <strong>1862 roku</strong>. Oczywiście mowa o pierwszym barbooku <strong>Jerry-ego Thomasa</strong>.</p>
<p style="text-align: center;">Jednak podstawowy <strong>przepis</strong>, był znany i używany, od ponad stu lat. W <strong>XVIII wieku</strong>, podróże nie tylko zdawały się trwać wiecznie, ale naprawdę przemieszczanie się nie należało do przyjemności. Chłodzenie <strong>pożywienia</strong> było nie znane i technicznie niemożliwe, a pojęcie na temat zarazków i leczenia z wszelakich chorób przyprawia dziś o dreszcze. Długie <strong>podróże</strong> na poziomie gruntu, nie były aż tak straszne. Logiczne, przecież można się zatrzymać, uzupełnić <strong>zaopatrzenie</strong> w miarę potrzeb, lub po prostu pójść na polowanie. Lecz <strong>podróży morska</strong>, a zwłaszcza pokonanie ogromnych odległości z <strong>Europy</strong> do <strong>Ameryki Północnej</strong>, tu sprawa jest troche bardziej skomplikowana. <strong>Pożywienie</strong> i <strong>woda</strong>, psuły się w czasie kilku miesięcznych podróży.  Marynarze przez to często chorowali, cierpieli na <strong>szkorbut</strong> i <strong>niedożywienie</strong>.</p>
<p style="text-align: center;">Do czasu aż pojawił się <strong>"bohater", </strong>o imieniu <strong>Edward Vernon, </strong> <strong>Angielski vice admirał</strong>. Zapoczątkował pewien zwyczaj, mieszając kilka <strong>składników</strong> razem, ku chwale i zdrowiu jego załogi. <strong>Marynarze</strong> mieli racje różnych <strong>składników odżywczych,</strong> zawartych w produktach jak <strong>limonka</strong> i <strong>cytryna</strong>, szczególnie aby zapobiec <strong>szkorbutowi</strong>. Zawsze zabierano również <strong>alkohol,</strong> w celu bezpiecznego ich spożycia, gdyż <strong>woda</strong> po pewnym czasie mogla być <strong>skażona</strong>. Żeby zapobiec sytuacji w której, statek będzie pełen <strong>nietrzeźwych</strong> marynarzy. <strong>Alkohol</strong>, zwykle <strong>rum</strong>, został złagodzony sokiem z <strong>cytryny</strong> lub <strong>limonki</strong>, dodawano  także <strong>cukier</strong>, aby zamaskować smaku słabiej jakości <strong>rumu</strong>. Tak powstał pierwowzór i pierwsze bardzo wczesne i prymitywne wersje <strong>Sour-a</strong>.</p>
<p style="text-align: center;"><img class="aligncenter size-full wp-image-48" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/04/whiskeysour.jpg" alt="whiskey sour receptura przepis" width="436" height="155" /></p>
<p style="text-align: center;"><strong>Marynarze</strong> następnie, doprowadzili tę koncepcję do brzegu i ostatecznie kwaśny <strong>cocktail, </strong>został udoskonalony. <strong>Gin i</strong> <strong>Brandy</strong> również mieszano w ten sposób, zapoczątkowane przez Anglików, co doprowadziło do powstania drinków, jak <strong>"White Lady"</strong>, czy <strong>"Side Car"</strong>. Amerykanie, byli jednak bardziej przywiązani, do rodzimych <strong>whisky</strong>. <strong>Jerry Thomas</strong> ostatecznie dopracował <strong>przepis</strong>, opublikował go w swej słynnej  książce, mowa oczywiście o pierwszym historycznym <strong>barbooku</strong>.</p>
<p style="text-align: center;"><img class="aligncenter size-full wp-image-47" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/04/images28129.jpg" alt="Whiskey sour barbook" width="160" height="227" /></p>
<p style="text-align: center;">Co ciekawe <strong>soda</strong> pierwotnie, była używana i znajdowała się w pierwszej <strong>recepturze</strong>, ale ostatecznie zrezygnowano z niej wraz z upływem czasu.  Również brak <strong>białka</strong> w pierwszej <strong>recepturze</strong>, z czasem jednak stało się ono podstawowym, a zarazem najbardziej charakterystycznym <strong>składnikiem</strong>. <span style="line-height: 1.5;"><strong>Białko jaja,</strong> zostało dodane później, jako <strong>kremowy-pieniący</strong> składnik. Książka <strong>Gary-ego Regan-a "Funny Mixology",</strong> zawiera przepis również bez <strong>białka jaja</strong>. Dopiero dzieło, <strong>Dale DeGroff  "The Essential Cocktail",</strong> zawiera <strong>recepture</strong> w której się ono znajduje, ale podawane jest jako jedną z opcji w <strong>cocktailu</strong>.</span></p>
<p style="text-align: center;">Oczywiście <strong>sour</strong> to nie tylko <strong>whisky</strong>, możemy również w tych samych proporcjach użyć <strong>wódki</strong>, czy chociażby <strong>pisco</strong>(<strong>vódka sour, pisco sour itd.</strong>  itp. ).</p>[/wpurp-searchable-recipe]
białko jajka, cocktail, cytryna, drink, historia, jak zrobic, jerry thomas, przepis, receptura, smak, sour, Whiskey Sour, whisky

http://www.barwikipedia.pl/Receptury/pink-lady-drink/
Cocktail "Pink Lady" receptura

Cocktail "Pink Lady" receptura

CZY PRÓBOWALIŚCIE KIEDYŚ COCKTAIL-U, O UROCZO BRZMIĄCEJ NAZWIE "PINK LADY"? TO ŚWIETNY DRINK, KTÓRY W SWYM SKŁADZIE MA GIN I CALVADOS. JUŻ DZIŚ RECEPTURA, SKŁAD I SPOSÓB PRZYŻĄDZANIA. ŻEBY PRZYBLIŻYĆ WAM HISTORIĘ TEGO NAPOJU, MUSIMY POWRÓCIĆ DO CZASÓW JEGO ŚWIETNOŚCI, CZYLI SZALONYCH CZASÓW PROHIBICJI. JUŻ DZIŚ NASZ ARTYKUŁ O DRINKU Z DŁUGĄ I WYŚMIENITĄ HISTORIA. PINK LADY, A TO PRZEPIS NA RÓŻOWY NAPÓJ. ZAPRASZAMY!

Osobiście "Pink Lady" , to jeden z moich ulubionych cocktaili. Receptura którą lubie najbardziej, zawiera gin połączony z calvadosem. Kilka dash-y grenadyny, które tworzą jego różowy odcień, a na dodatek białko jajka, które wyciąga słodycz, a także sok z limonki, który balansuje ten wyśmienity napój mieszany.

Poniżej receptura, sposób przyżądzania i burzliwe dzieje jabłkowo jałowcowego różowego napoju.

Zapraszamy do śledzenia, oceniania i komentowania naszych receptur, na pyszne drinki. Śledźcie nasze kolejne wpis, po przez naszą strone na facebooku.

[wpdevart_like_box profile_id="barwikipedia" connections="show" width="300" height="150" header="small" cover_photo="show" locale="pl_PL"]

Polub nasz fun page na facebooku, bądź na bieżąco z najnowszymi wpisami. Pozdrawiamy!!!

Ekipa Bar Wikipedia

[wpurp-searchable-recipe]Pink Lady - Cocktail na bazie ginu, wariacja na drink klasyczny "White Lady". Różowy kolor zawdzięcza grenadynie, a smak podkreśla białko jajka. - Gin, Calvados (bądź Applejack), Dry curacao (Triple sec, cointreau(likiery z skórki pomarańczy)), Sok z limonki, Grenadyna, Białko jaja kurzego (Opcjonalnie dla uczulonych bez lub aquafuba.), Schładzamy szkło i shaker. ; Nalewamy do szklanicy składniki, z wyjątkiem białka jajka; Białko w drugim shakerze, ubijamy na pianę tzw. Dry shake(czyli ubijamy w pustym osobnym shakerze białko na pianke. Tak Spienione białko nie ulegnie denaturyzacji w połączeniu z alkoholem.; Strain rozpuszczonego lodu i z szklanicy, przelewamy składniki, do których dodajemy białko.; Shakujemy; Przelewamy do szkła cocktailowego używając metody double strain.; Gotowe. Drink podajemy w szkle cocktailowym, z maraską (wisienka cocktailowa); - <h2 style="text-align: center;"><img class="aligncenter wp-image-75 size-full" style="font-size: 16px; line-height: 1.5;" src="http://www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/03/PicsArt_03-09-07.05.49.jpg" alt="Pink lady cocktail receptura gin calvados przepis" width="320" height="236" /></h2>
<h1 style="text-align: center;">Pink Lady</h1>
<h3 style="text-align: center;">Receptury i wariacje na drink</h3>
<p style="text-align: center;"><span class="notranslate">Dokładne składniki drinka "<strong>Pink Lady" </strong>różnią się, w zależności od pochodzenia receptury.  Lecz wszystkie wszystkie mi znane <strong>wariacie</strong>, mają w składzie <strong>gin</strong>, <strong>grenadyne</strong> i <strong>białko jajka</strong>. W swojej najbardziej podstawowej formie Różowa Dama, składa się tylko z tych trzech składników.</span> <span class="notranslate">Taka receptura, została udokumentowana w <strong><i>Royal Cafe Cocktail Book</i>of z 1937</strong> roku.</span></p>
<p style="text-align: center;">Bardzo często, "Pink Lady" ma w swoim składzie <strong>sok z limonki. </strong>Bardzo często zawiera również <strong>Applejack</strong>, niektórzy uparcie tak twierdzą i przypisują tej wersji niepowtarzalny smak.</p>
<p style="text-align: center;">W <strong>Nowym Orleanie</strong>, a działo się to w <strong>1920</strong> roku. Stworzono wariacjię <strong>Pink Lady,</strong> która zawierała w składzie <strong>słodki krem</strong>. Taką wersję nazywa się <strong>Sweet Shimmy.</strong></p>
<h3 style="text-align: center;">Historia cocktailu "Pink Lady"</h3>
<p style="text-align: center;">Często stworzenie <strong>drinka</strong>, przypisuje się <strong>Elsie de Wolfe.</strong> Jednak wybitna Pani architekt, stworzyła przepis który różni się od pozostałych wersji. Dokładne pochodzenie nie jest znane, ale często wiąże się nazwe z pewnym przedstawieniem. Mianowicie popularnym na <strong>Brodwayu</strong> musicalu, z <strong>1911 roku. </strong>Główną rolę grała gwiazda <strong>Ivan Caryll, </strong>a sam musical nosił tytuł <strong>"The Pink Lady".</strong></p>
<p style="text-align: center;">Jedno jest pewne w czasach <strong>prohibicji (lata 1920-33), </strong>różowa dama była stałym bywalcem na salonach. Złotymi literami w histori tego drinka, zapisał się wspomniany wyżej <strong>Pink Shimmy,</strong> i słynny <strong>South Yacht Club</strong> z <strong>Nowego Orleanu. </strong>Duża popularność <strong>cocktailu</strong> podczas <strong>prohibicji</strong>, tłumaczy się słabą dostepnością dobrej jakości <strong>ginu</strong> w tamtych czasach. </p>
<p style="text-align: center;">Kolejne lata nie były łaskawe, dla <strong>"Różowej Damy"</strong>. Przklejono do niego łatkę, <strong>cocktailu</strong> typowo damskiego, wręcz kobiecego. Ostatnim przebłyskiem popularności, jest zdecydowanie <strong>holywodzka</strong> gwiazda <strong>Jayne Mansfield</strong>. O której mawiano, że pije <strong>"Pink Lady",</strong> przed każdym posiłkiem. <strong>Ciekawostką</strong> jest, że drink w pewnym momencie znajdował się na listach najgorszych <strong>cocktaili</strong>, między innymi słynnego męskiego cocktailu <strong>Esquire.</strong></p>[/wpurp-searchable-recipe]
białko jajka, calvados, cocktail, drink, gin, jak zrobic, mieszac, pink lady, poradnik, przepis, przygotowywanie, przyzadzanie, receptura, składniki

Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Barsim wciel się w barmana, gra na platformy mobilne

http://www.barwikipedia.pl/barsim-gra-symulator-bar/
http://i2.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/07/CISOYPTUAAAsKsU.jpg?fit=600%2C293
Barsim wciel się w barmana, gra na platformy mobilne
Kilka dni temu, na naszego redakcyjnego emaila, dostaliśmy ciekawą wiadomość zatytułowaną prostym zwrotem "Barsim". Autorem wiadomości okazał się programista z firmy Killermobile, a treść dotyczyła ich najnowszego produktu. Produktu który nas b...
http://www.barwikipedia.pl/barsim-gra-symulator-bar/
android, apple, barman, BarSim, drinki, gra, iOS, killer mobile, receptury, symulator, zostan barmanem

Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Jim beam w nowej butelce!!! Nowy design całego portofolio marki

http://www.barwikipedia.pl/jim-beam-nowa-butelka/
http://i0.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/06/Jim-Beam-02.jpg?fit=640%2C403
Jim beam w nowej butelce!!! Nowy design całego portofolio marki

Marka Jim Beam, zapowiedziała zmianę designu całego swojego portofolio. Co ciekawę zmiana ma charakter globalny, a więc obejmie cały świat. Nowy wygląd marki, będzie można obserwować od połowy 2016 roku. Czyli już niebawem zobaczymy...
http://www.barwikipedia.pl/jim-beam-nowa-butelka/
Burbon, designe, jim beam, nowy, wyglad, zmiana

Koniecznie zobaczcie!!! Bar Wikipedia Encyklopedia Barmana Cachaça narodowy trunek Brazyli

http://www.barwikipedia.pl/cachaca-narodowy-trunek-brazyli/
http://i1.wp.com/www.barwikipedia.pl/wp-content/uploads/2016/05/cachaca_uma_dose_de_historia_2013-07-03162037.jpg?fit=640%2C385
Cachaça narodowy trunek Brazyli

Nie istnieją chyba osoby, które nie próbowały bądź nie słyszały o Cachaça, czy Caipirinha. Najbardziej znany cocktail do którego użyjemy cachaça, to dzięki tej recepturze Brazylijski alkohol dociera w każde miejsce na świecie. Bliski kuzyn rumu, ale co było wcześn...
http://www.barwikipedia.pl/cachaca-narodowy-trunek-brazyli/
aguardiente, alkohol, brazylia, cachaca, Caipirinha, cana rio, co to, definicja, destylacja, fermentacja, historia, Melasa, Pitu, produkcja, rum, trzcina cukrowa

http://www.barwikipedia.pl/borovicka_slowianski_gin/
Borovička, czyli Słowiańska odmiana ginu...

Borovička, czyli Słowiańska odmiana ginu...

Destylacja i infuzowanie jałowcem alkoholi, nie ominęło krajów Słowiańskich. Patrząc wstecz na historie powstania ginu, można stwierdzić że to właśnie nasi przodkowie... Jako pierwsi użyli jałowca w produkcji napojów alkoholowych. Próbowaliście kiedyś Borovički? A może po raz pierwszy słyszycie taką nazwę? Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem.

Borovička (znana również jako Juniper brandy pol. jałowcowa brandy) jest to słowacki napój alkoholowy o smaku jagód jałowca . Charakteryzuje się białym lub złotym kolorem, a jej smak podobny jest do smaku znanego z ginu. Popularny alkohol zwłaszcza na Słowacji , ale także w Polsce oraz Republice Czeskiej . Dzisiejsza produkowana masowo Borovička zawiera około 40% alkoholu. Jako punkt odniesienia możemy przyjąć prawo Słowackie, które mówi że minimalna wymagana ilość alkoholu to 37,5%. Podobne napoje, ale różniące się odrobinę sposobem produkcji, są znane w południowych krajach słowiańskich. Takie jak brinjevec w Słowenii (Brin oznacza jałowiec w słoweńskim ) i klekovača w Serbii (Kleka oznacza również jałowiec w serbskim ). Inne podobne napoje, to szczególne rodzaje Gin-u jak jenever , etc. e

Historia

Uważa się, że pomysł wykorzystania jagód jałowca, do stworzenia Borovički, powstało w celu poprawy smaku alkoholu opartego na zacierze ziemniaczanym (wódki ziemniaczanej). Jej najwcześniejsze początki są związane z miastem Liptowa w Północnej Słowacji, i ściśle związane z końcówka XV wieku, czyli około 1500 roku, za panowania monarchii Habsburgów (Austria). Rodzina ta była skoncentrowana w Wiedniu i rządziła od 1526 do 1918 roku, stała się znana jako ród który stworzył Austro-Węgry w 1867 roku. Przez ten czas, różnymi ziemiami tego imperium (często określanymi jako "Crownlands") były: Austria, Czechy ( Czechy i Słowacja), Bośnia, Chorwacja, Węgry, Polska, Rumunia, Serbia, Słowenia, Ukraina i przez krótki czas także część: Francji, Niemczech, Włoszech, Szwajcarii i Holandii (w tym w Belgii i Luksemburgu). Zrzeszeni tylu krajów w ramach imperium, było trampoliną dla handlu, aby znaleźć Borovička eksportowane do wielu z tych krajów, zwłaszcza wzdłuż Dunaju.


Dziś Borovička jest narodowym napojem Słowacji, a ostatnie badania wskazujące, że jest 10. najbardziej popularnym napojem alkoholowym w regionie. Jak Genever to ma być pity czysty i nie zawsze dobrze po zmieszaniu, choć niektórzy uważają, że czuje się jak w domu w martini. Poza Slavakia, Borovička jest popularny w krajach sąsiednich Czechach i Polsce. Istnieją również dwa podobne typy duchów jałowcowe: Brinjevec w Słowenii i Klekovača w Serbii, które, choć wykonane w różny sposób z pewnością wydaje się rozwinęły swoje korzenie Borovička. Możesz być zainteresowany, aby zwrócić uwagę: "Brin" w języku słoweńskim i "Klęka" w Serbski zarówno przetłumaczyć jako "Juniper".

Pierwszym producentem komercyjnych, aby Borovička w dzisiejszych czasach jest akredytowany do Starego Heroda Distillery. Z siedzibą w Istebník, część Trenczynie na rzece Wag, w północno-zachodniej Słowacji (w pobliżu granicy z Republika Czeska), powstała w 1933 roku, oraz (jako część Republiki Czeskiej w czasie), że stał się pierwszym na eksport Borovičková się USA. Chociaż Stary Herod nadal produkują tego ducha, ich handlu eksportowa została krótko, jak II wojna światowa dała się we znaki, a kraj miał stać komunistycznego państwa (1948 -1989).

Właściwości lecznicze

Borovička w miejscowym folklorze, szczególnie w regionach słowiańskich, jest uważany za środek zapobiegawczy, a nawet leczniczy. Wychwalany kiedyś za pozytywny wpływ na układ pokarmowy, wykorzystywana był do wspomagania pracy jelit (detoksykacji, zaparcia, wzdęcia itd.), układu moczowego (nerek, pęcherza moczowego itd.). Uważany za lekarstwo na zapalenie stawów, artretyzm i reumatyzm, oraz służył do takich czynności jak złagodzenie bólu zęba, czy(podobno szczególnie skuteczny) przy zwalczaniu bólu miesiączkowego. Pogląd ten odzwierciedla wiele cech jałowca, a także historycznych zapisków dotyczących początków Ginu.

 

Produkcja

Jak wspominaliśmy na początku artykułu, Borovička została stworzona w celu złagodzenia smaku ziemniaczanej wódki. Produkcja więc bardzo przypomina dzisiejszy Gin. Obojętny alkohol, którym tradycyjnie była wódka ziemniaczana, przed redestylacją jest infuzowany jałowcem. Po przez namaczanie w alkoholu, czy podwieszanie jałowca w aparatach służących do destylacji. Borovička może być również destylowana z jagód jałowca, bądź alkohol wyprodukowany w ten sposób może być mieszany z obojętnym alkoholem jak wódka.

[caption id="attachment_328" align="aligncenter" width="300"] Jagody jałowca[/caption]

Silna obecność jałowca w tym alkoholu, spowodowała powstanie potocznej nazwy: "Revenge of the Forest". Gdy próbowałeś, brandy czy wódki pijąc nie łatwo można by pomylić Borovičke z tymi alkoholami, jednakże  można łatwo można pomyśleć o tym alkoholu jako o Ginie. Nie tylko wyglądają jak Gin (biały lub złoty, a także w kolorze żółtym) i pachnie jak Gin (z silnym jałowcowym zapachem, a także ziołowymi nutami), ale również smakuje jak (mocny surowy) destylowany Dry Gin. Borovička mimo mocniejszego aromatu jałowca może być trudne do odróżnienia od Ginu, i wielu fanów tego trunku odnalazło by przyjemność w jej spożywaniu.

 

Borovička dziś

Zgodnie z ustawodawstwem Unii Europejskiej istnieje pewien stopień statusu chronionego dla Borovički. Jest dostarczana pod kilkoma nazwami lub nazwami marek, które mogą być stosowane. Lecz tylko wtedy, gdy są produkowane na terytorium Słowacji:

Inovecká Borovička - termin odnoszący się do góry Inovec (część rezerwatu przyrody Považský) blisko Trenczyna na Słowacji.

Borovička Juniperus - termin odnosząc się do kluczowego składnika smakowego czyli jałowca.

Liptovská Borovička - termin odnoszący się do regionu Liptowa w północnej Słowacji (w otoczeniu Tatr, najwyższych gór w kraju).

Slovenská Borovička - termin odnoszący się do Słowacji.

Spišská Borovička - termin odnoszący się do hrabstwa Spiszu na Słowacji, ten konkretny styl był używany w drugiej połowie 1700 roku.

 

Borovička Producenci

Nie jest niczym niezwykłym i bez problemu, można znaleźć domowe wersje Borovički. Zwłaszcza w mniej zurbanizowanych okolicach wiejskich na terenie całego kraju. Jest to ważny rytuał społeczny toast z gościem, odwiedzającym Słowackie rodziny.

Istnieje kilka komercyjnych gorzelni produkujące Borovičke, najbardziej znane to:

Frucona Košice z siedzibą w Koszycach, południowo-wschodnia Słowacja, Frucona powstała w 1972 roku jako przedsiębiorstwo państwowe i produkuje szeroką gamę alkoholi, a także napojów bezalkoholowych. Ich produkty są szeroko rozpowszechnione w całej Słowacji i Czechach, w tym dwie wersje Borovički. "Borovičkový destilát" o mocy 40%, Spišská Borovička bardzo silna o mocy 55%.

Borovička Juniperus należący do GAS Familia Ltd. Założony w 1994 roku przez Władysława Gurega i jego syna Mariana, i choć może się nam wydawać że firma jest stosunkowo nowa, to produkcja i dzieje rodu otoczone są przez historię. Opierając się na XIII wiecznej historii królewskiego miasta Stara Lubownia, jest to tradycyjna i piękna część Spiszu, tereny znajdujące się w północnej części Słowacji, u podnóża Tatr Wysokich. Te góry są szczególnie bogate w przeźroczyste wody z naturalnych źródeł, które GAS Familia dobrze wykorzystuje do produkcji swoich trunków. Wytwarzają oni dwie wersje Borovički: ich Spišska Borovička (40%), a także drugi destylat który znany jest z gałązki jałowca znajdującego się w każdej butelce.

Old Herod założony w 1933 roku z siedzibą w Istebníku, Trenczynie na Słowacji. Była to pierwsza zarejestrowana gorzelnia, która uzyskała ochronę patentu, produkcji ginu w stylu słowackim (Borovička) w 1952 roku. Wytwarzają one szereg destylatów, w tym: Borovička Juniperus Original (ich najstarszy i najpopularniejszy produkt komercyjny w kraju); Horum i Zubrovkou (dwa rodzaje Boroviča Juniperus), z których oba zawierają korzenia goryczki i trawę żubrową (łodygę trawy jak nasza żubrówka) oprócz jagód jałowca; i Koniferum ( Inovec Borovička) charakteryzuje się łagodnym smakiem, produkowana w kilku wersjach smakowych (min. żurawina, grejpfrut).

Old Time Nestville (Hniezdne) Distillery, należąca do BGV Company, powstała w 2001 roku i produkuje Borovičke w stylu starych czasów. Jak gaz Familia znajduje się w północnej części Spiszi, w pobliżu pięknej miejscowości Stara Lubownia, również ta destylarnia korzysta z wód źródlanych bogatych w wapń, żelazo i magnez. Mają centrun turystyczne w miejscowości Hniezdne, złożone z eksponatów prezentujących historię destylacji w okolicy.

Rudolf Jelinek firmy bedąca jednym z niewielu producentów Borovički, z poza Słowacji. Firma ma swoją siedzibę w regionie Vizovia, znajdującym się na terenie Republiki Czeskiej, na północnym stoku góry Inovec (części rezerwatu przyrody Považsky). Marka wytwarzająca alkohol przez ponad 100 lat, Slovacka Borovička zawierająca 45% alkoholu. Ta marka produkuje destylaty starzone przez okres 6-miesięcy.

[caption id="attachment_330" align="alignleft" width="300"] St. Nicolaus wnętrze gorzelni[/caption]

Saint Nicolaus firma ta jest największym producentem alkoholu na Słowacji, mają kilka fabryk w całym kraju. Ich 37,5% procentowy Liptovium Borovička jest wykonany w Liptowskim Mikulaszu, w starym okręgu Liptowa, znajdujący się w północnej części Słowacji. Oprócz sprzedaży krajowej jest dystrybutorem w całej Republice Czeskiej, na Węgrzech, a także w Polsce. Podejrzewamy że niebawem będzie można zobaczyć ich butelki z alkoholem znacznie dalej. Ponieważ spółka ma powiązania dystrybucyjne w Meksyku i Indiach, a ostatnio także z hiszpańską firmą Gonzalez Byass, która ma silną sieć dystrybucji w Hiszpanii, Włoszech, Chile, Argentynie i wielu innych krajach.

Zusy Ltd. założona w 2000 roku przez męża i żonę, Joesf & Marcela Žufánkovi a także ich trzech synów Marcina, Jana i Józefa. Wnuki, które niedawno dołączyły do rodziny, tworzą ogromny potencjał trzeciej generacji rozwoju tej działalności. Jest to kolejna gorzelnia z siedzibą w Republice Czeskiej, a mianowicie w miejscowości Boršice u blatnice, zlokalizowanej w obszarze znanym jako Austerlitz w południowo-wschodniej części kraju. Produkują markę znaną jako Borovička Žufánek, stworzoną w 2011 roku, która zawiera 45% alkoholu i wykorzystuje jagody jałowca pochodzących zarówno z Słowacji jak i z Włoch.

 

Zapraszamy do zapoznania się z innymi naszymi artykułami dotyczącymi historii i produkcji alkoholi. Jak również do subskrypcji i komentowania naszych kanałów, na portalach społecznościowych. To dla was odkrywamy największe sekrety alkoholu.

Pozdrawiamy Ekipa Bar Wikipedia

alkohol, borovicka, definicja, destylacja, gin, historia, infuzja, jalowiec, produkcja, slowacja, wysokoprocentowy

http://www.barwikipedia.pl/awamori-ryzowy-alkohol-z-okinawy/
Awamori ryżowy alkohol z Okinawy

Awamori ryżowy alkohol z Okinawy

    Awamori ( 泡盛 ) to alkohol charakterystyczny dla Okinawy, w Japonii. Jest wykonany z długoziarnistego ryż indica ,  nie jest bezpośrednim produktem fermentacji (jak sake ), ale pochodzi z jego destylacji (jak shochu ). Wszystko Awamori, wykonane są  z importowanego z Tajlandii ryżu. Lokalna produkcja, poprostu nie jest juz wystarczająca do zaspokojenia popytu krajowego.

Nazwę swoją Awamori zawdzięcza bańką awa(泡  ),  które wznoszą się i pęcznieją mori (盛 ) podczas destylacji.
Im więcej pęcherzyków, tym wyższe jest stężenie alkoholu w produkcie końcowym.

 

Historia Awamori

     Awamori wywodzi się z Tajlandii, a mianowicie zostało stworzone na wzór Tajlandzkiego napoju Lao Khao. Technika destylacji, którą również zaczerpnięto na Okinawę z Tajlandii, udoskonalano od XV wieku. Wszystkie Awamori są wykonane z tajskiego ryżu ( "thai-mai"). Cały czas udoskonalano proces destylacji, wprowadzając techniki z pobliskich krajów. To właśnie uczyniło go bardziej nadającym się do subtropikalnego klimatu, w ten sposób stworzono niepowtarzalną lokalną formę czarnego Koji. Od XV do XIX wieku, Awamori wysłano jako hołd dla potężnych sąsiadów Chiny i Japonia, jako hołd od Okinawy.

     Chociaż Awamori jest również destylowanym alkoholem ryżowym, różni się od shochu na dwa sposoby:

-produkowane jest w stylu tajskim, z długo ziarnistego ryżu Indica. Ryż jest kruszony, w shochu natomiast używa się krótkiego drobnoziarnistego Japonica.

-zamiast używania białej pleśni kiju do fermentacji (jak w produkcji shochu). Używa się czarnej pleśni koji, która jest dostępna na Okinawie.

     Do kwietnia 1983 r Awamori był oznaczany, jako druga klasa shochu. Natomiast teraz jest oznaczany jako "Autentyczne Awamori".

Podział Awamori i sposób produkcji

     Awamori zazwyczaj destylowane jest do 30%-43% alkoholu, chociaż marki produkowane na eksport(łącznie z markami wysyłanymi do kontynentalnej części Japonii) są coraz słabsze około 25% alkoholu. Niektóre marki (zwłaszcza hanazake ) osiągają nawet 60%, a co za tym idzie są łatwopalne. Awamori dojrzewa w tradycyjnych glinianych garnkach, co poprawia jego smak i sprawia że są delikatniejsze.

[caption id="" align="alignleft" width="320"] Starzenie awamori w glinianych wazach[/caption]

Inna nazwa Awamori stosowana na Okinawie, to 島 Shima-Zake Lub Shima-za krótki. Generalnie cena Awamori, rośnie wraz z wiekiem leżakowania napoju.

Podział Awamori:

 

Kusu

Gdy Awamori jest w wieku od trzech lat lub dłużej, nosi nazwę Kusu (古酒 "Stary alkohol"). Nazwa ta jest unikalna dla Awamori i Okinawy. W innych miejscach Japonii, nazwa jest wymawiana "Koshu" i odnosi się do dobrego wieku. Zgodnie z prawem, w celu osiągnięcia nazwy "Kusu",  Awamori musi być w wieku od trzech lat. W praktyce jednak, zwykle ma sześć miesięcy. Jeśli osiągnięto określony wiek, jest mieszane z destylatami o podobnym okresie maturacji. Awamori dojrzewa pod ziemią w stałych i niskich temperaturach, zamknięte w glinianych doniczkach lub wazonach. Pojemniki z Awamori można również znaleźć, dojrzewające w jaskiniach Okinawy. Przed bitwą o Okinawę, w czasie II wojny światowej. Istniały nawet 200 i 300 letnie Kusu,niestety wszystkie zostały utracone w walce. Obecnie podejmowane są próby, ponownego wytworzenia tak starych Kusu.

Rozdrabniania ryżu Indica

 

Hanazake

Na Yonaguni , zachodnia wyspa Japonii.Znajdują się trzy gorzelnie Donan, Yonaguni i Maifuna. Produkują wariant Awamori nazywany hanazake (花酒  ), co oznacza "Likier kwiatowy". Ma bardzo wysoką zawartość alkoholu, osiąga około 60%. Początkowo przeznaczone wyłącznie do obrzędów religijnych, hanazake tradycyjnie spożywane jest samo.

 

Habushu

Habushu (ハブ酒 ) Jak każde awamori również jest wykonane na Okinawie. Inne nazwy to Habu Sake lub Okinawska żmijówka. Habushu pochodzi od węża Habu "favoviridis Trimeresurus", który należy do rodziny żmijowatych i jest ściśle związany z grzechotnikami Węże Habu są bardzo jadowite i pochodzą z obszarów Azji Południowo-Wschodniej i innych dużych grup wysp, w tym także na Filipinach , Ryukyus i Japonii. Ugryzienie węża habu może powodować nudności, wymioty, spadek ciśnienia tętniczego, a nawet śmierć. Zdarzały się przypadki, w których ofiary zgłaszały również utratę funkcji motorycznych, po leczeniu w rękach i nogach.

Awamori najpierw miesza się z ziołami i miodem, co daje przezroczysty płyn o żółtym odcieniu. Żmija jest następnie wprowadzana do cieczy, i przechowywane do momentu konsumpcji. Niektóre marki habushu, można kupić z butelką zawierającą jeszcze węża w środku.

Istnieją dwa sposoby, w jaki wąż trafia do alkoholu. Ekspresowy w którym węża można po prostu zanurzyć w alkoholu i szczelnie zamknąć butelkę, co prowadzi oczywiście do utonięcia węża. I drugi, gdzie węża umieszcza się na lodzie, do momentu, aż zamarza. W tym momencie jest wypatroszony, spuszcza się krew i zaszywa. Gdy żmija rozmarza i się budzi, umiera w agresywny sposób od uderzenia, jest to ten sposób który używa większość producentów. Następnie umieszcza się Habu w czystym etanolu przez miesiąc, aby ją zachować. Kontynuując proces, Habu jest umieszczany w mieszance alkoholu około 59% na 40 dni, a na końcu umieśczany w 35% Awamori, mieszanka ta jest przygotowania do spożycia. Usuwanie jelit węża, obene w drugiej metodzie, ma na celu zmniejszenie nieprzyjemnych cech napoju,  szczególnie nieprzyjemnego zapachu.

Głównym dystrybutor habushu, ma zapotrzebowanie na około 5000 węży Habu rocznie. Destylarnia używa pokruszonego ryżu Koji, jako formy do produkcji Awamori, do którego trafia wąż habushu. Jest to typowa praktyka, starzenie takiego awamori przez dłuższy okres czasu. Alkohol pomaga zniwelować jad, rozpuszcza go i przestaje być trujący.
Doceniany od czasów starożytnych, habushu, przez niektórych przypisywano mu wręcz mistyczne, właściwości lecznicze. Węże habu mogą obejść się bez jedzenia czegokolwiek bardzo długo, nawet rok wciąż mając ogromną energię. Inną pożądaną cechą, która jest uważana za przekazywaną jest pozytywny wpływ na męskie libido. Habu jest w stanie kopulować nawet 26 godzin, niektórzy wierzą że napój habushu, może pomóc na zaburzenia seksualne u mężczyzn. Napój otoczony swego rodzaju mistyką,przesądem że napój habushu zawiera pewne cechy węża.

 

Jak się piję Awamori

     Najbardziej popularnym sposobem picia Awamori, jest podawanie napoju z wodą i lodem.  Kiedy awamori jest podawane w restauracji na Okinawie, to prawie zawsze towarzyszy mu pojemnik z lodem i dzbanek wody. Awamori może być również pijany, podawane na lodzie lub jako składnik cocktailu. Tradycyjnie awamori było serwowane w "Kara-Kara", czyli małym glinianym naczyniu z marmurową kulką wewnątrz. Marmurowa kulka wydawała charakterystyczny dźwięk "Kara kara", w celu pokazania że naczynie jest puste.Nic dziwnego że stwierdzono iż niegrzecznie jest nalać z pustego naczynia, dla swoich towarzyszy picia. Awamori było drogim i cenionym napojem. Naczynia te nadal znajduje się na Okinawie, ale kulki rzadko znajdują się jeszcze w środku.

Zachęcamy do zapoznania się z innymi naszymi artykułami. Jak również do komentowania naszego bloga. Pozdrawiamy ekipa Bar Wikipedia! 

alkohol, awamori, destylacja, destylat, Japonia, kompendium barmana, okinawa, ryż, szkolenie barmańskie

Bar Wikipedia—Tutorial Cosmopolitan

http://www.barwikipedia.pl/bar-wikipediatutorial-cosmopolitan/
Bar Wikipedia—Tutorial Cosmopolitan

Tutorial Cosmopolitan

Próbowałeś kiedyś cocktailu Cosmopolitan? Poniżej tutorial przedstawiający wykonanie tego  drinka.

 Już dziś włącz subskrypcje naszego kanału.

Zapraszamy do oglądania naszych filmów I czytania artykułów. Jak również zachęcamy do dodawania komentarzy. Pozdrawiamy Bar Wikipedia.

barman, cocktail, cosmopolitan, drink, film, jak zrobic, kanal, tutorial, Uncategorized, video, Youtube

http://www.barwikipedia.pl/arrack-owocowy-destylat-z-kokosa/
Arrack-owocowy destylat z kokosa

Arrack owocowy destylat z kokosa

 Arrack z nazwy bardzo łatwo pomylić, z różnymi alkoholami pochodzącymi z Bliskiego Wschodu. Jednakże destylat który, dzisiaj tu opiszemy jest czymś zupełnie innym od anyżowych alkoholi opisanych w poprzednich postach. Czy próbowałeś arracku? A może nigdy o nim nie słyszałeś? Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem. 

Arrack- (lub arack) produkowany np. w Indonezji, jest to destylowany napój alkoholowy. Zazwyczaj jest produkowany w Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej , destylowany zarówno z sfermentowanego soku z kwiatów kokosowych, trzciny cukrowej , zbóż (np ryż czerwony) lub owoców , w zależności od miejsca pochodzenia. Klarowny destylat może być mieszany z różnych rodzajów, następnie dojrzewa w drewnianych beczkach, lub jest wielokrotnie destylowany i filtrowany w zależności od założonych celów, smak i kolor również zależy od producenta. Arrack nie należy mylić z arak, anyżowym napojem alkoholowym tradycyjnie spożywanym w krajach basenu Morza Śródziemnego i krajów wschodnich śródziemnomorskich, a także rejonów Afryki Północnej.

Arrack można podzielić na trzy rodzaje,  które charakteryzują się specyficzną formą produkcji, a ich występowanie zależne jest od miejsca pochodzenia:
-Batavia arrack-Indonezja
-Ceylon arrack(inaczej Coconut arrack) - Sri Lanka
-Lambanóg-Filipiny

Zabytkowe zdjęcie destylarni arrack

 

Historia Arrack

     Pierwsze zachowane zapiski na temat Arrack, pochodzą z slynnych dzienników wielkiego podróżnika Marco Polo. Skomentował on produkcjie araku w jego XIII wiecznej podróżniczej opowieści "II Milione". Produkcja pozostała zasadniczo niezmienione przez te wszystkie lata. Jego zapiski wyglądały następująco:

"Nie mają żadnego wina, z wyjątkiem takiego jakie będę teraz opisywać. Musisz wiedzieć, że czerpią je z pewnego rodzaju drzewa, które rośnie na ich terenach. Kiedy chcą stworzyć wino tną gałąź drzewa, i przywiązują wielką pulę na łodydze, w miejscu w którym gałąź została nacięta; w ciągu dnia i nocy sokami garnek będzie wypełniony. To wino jest doskonałe do picia i mam zarówno białe jak i czerwone. To jest tak, że ma moc przewyższajacą chore obrzęki i leczy chore śledziony. " 

Podróże Marco Polo, 1292

 

     Włoski badacz, Antonio Pigafetta opisał Arrack, pity w Palawan jak również na pobliskich wyspach już w 1521 roku. Wykonany był z destylowanego wina ryżowego.

Arrack produkcja

Batavia arrack

 

Batavia araku destyluje się w Indonezji . Składem bardzo przypomina i jest wręcz nazywany rumem Indonezji, bo jak rum jest destylowany z melasy trzciny cukrowej. Destylowany w kolumnach destylacyjnych. W celu rozpoczęcia fermentacji, fermentowany lokalny czerwony ryż i melasa jest łączona z lokalnymi drożdżami, uzyskany w ten sposób alkohol jest unikalny, jak i jego smak oraz zapach. Moc arracku po destylacji to ok. 70%. Podobnie jak rum, Batavia arrack często jest mieszanką(blendem) różnych oryginalnych destylatów.

O batavia arrack czesto mówi się, że dodawany poprawiaja smak produktów. Zatem często stosowany jako składnik przy wytwarzaniu innych produktów, jak w ziołowych i gorzkich nalewek. Jest on stosowany jako składnik likierów (jak Punsch ), ciast, (jak Skandynawski tort Runeberg lub Dresdner Stollen ), a także w branży cukierniczej, a także przy tworzeniu oryginalnych smaków.

Arrack jest często tworzone jako bimber w warunkach domowych, oczywiście na terenie Indonezji. Takie nielegalne wytwarzanie, może sprzyjać zawartości niebezpiecznych środków jak np. metanol. Który może prowadzić nawet do śmierci, bądź trwałego kalectwa.

Lambanóg Arrack

     Filipińskim określeniem dla

wina (a co za tym idzie również innych napojów alkoholowych) jest Alak, pochodzi od arabskiego słowa "Arrak". Poprawnym określeniem wydaje się być również "arak", choć jest wyraźnie stosowane tylko w prowinicji Ilocano .

    Lambanóg to powszechnie określenie kokosowego wina lub wódki kokosowej. Wódka  to destylowana z soku z zamkniętym jeszcze kokosowymi kwiatami. Destylowany alkohol jest szczególnie silny, o typowej zawartości alkoholu pomiędzy 40, a 45%,  już po poddaniu pojedynczej destylacji, może nawet dochodzić do 83% po drugiej destylacji. Proces zaczyna się od soku z kwiatu kokosowego. Sok jest zbierany do zbiorników wykonanych z bambusa, co ciekawe proces ten przypomina gromadzenie latexu z gumowych drzew. Następnie gotowany by rozpocząć fermentacje. Z sfermentowanego płynu tworzony jest grog kokosowy, potocznie nazywany tubà.. Tubà sama w sobie jest bardzo popularnym napojem lub jest poddawana dalszej destylacji w celu wytworzenia lambanóg.

     Do niedawna lambanóg, był tylko lokalnym odpowiednikiem bimbru. Ze względu na produkcję,  która w długiej historii zawsze wytwarzana tylko metodachałupniczą. Choć zwykle podawane czysta, to tradycyjnie przyprawiona rodzynkami, Ostatnimi czasy, ze względu na ogromny rozwój branży alkoholowej która nie ominęła również o Lambanóg trafił niedawno do obrotu,  produkowany w kilku smakach, takich jak mango, jagody, ananas, guma do żucia i cynamon.

     Prowincja Quezon jest głównym producentem wina lambanóg w Filipinach. Z powodu ogromnej obfitości, plantacji kokosowych w okolicy. Wódka Lambanóg została stworzona podczas pierwszej historycznej destylacji, pod Tayabas w Quezon. Której dokonał hiszpański żołnierz imieniem Alandy. On również założył pierwszą firmę destylujacą Lambanóg, która istnieje do dziś co prawda pod zmienioną nazwą, jako Mallari Distillery. Trzy główne gorzelnie w kraju znajdują się również w Tayabas. Mallari Distillery, Distillery Buncayo i Capistrano Distillery (Vito od 2004)

Ceylon Arrack

     Nie ma co ukrywać, Sri Lanka jest największym producentem kokosowego araku. Aż do roku 1992, państwo odgrywało znaczącą rolę w jego produkcji.

 

     Cały proces produkcyjny obraca się wokół fermentacji i destylacji jednego składnia. Również jak w przypadku lambanóg używany jest sok z nieotwartych jeszcze kwiatów, z palmy kokosowej (Cocos nucifera) . Każdego ranka o świcie, ludzie nazywani Tappers poruszają się wśród wierzchołków drzew kokosowych. Jedno drzewo może dać nawet do dwóch litrów soku.

     Ze względu na wysokie stężenie cukru i drożdży, schwytana ciecz naturalnie i natychmiast fermentuje do napoju alkoholowego o nazwie grog, tuak lub palmowe wino. W ciągu kilku godzin od zebrania, grog wlewa się do dużych drewnianych kadzi, zwanych "Wash Backs", wykonanych z drewna tekowego lub drzewa halmilla. Naturalny proces fermentacji trwa do momentu, aż zawartość alkoholu osiągnie 5-7%, wtedy napój jest uznany za gotowy do destylacji.

     Destylacja jest na ogół procesem dwuetapowym. Pierwsze wyniki kondensuje ciecz do zawartości alkoholu między 20 a 40%. Druga destylacja tworzy napój, który w ostatecznym momencie ma zawartośc alkoholu od 60 do 90%. Powszechnie destyluje się między 33% i 50% alkoholu lub od 66 do 100 dowodu ). Cały proces destylacji jest zakończona w ciągu 24 godzin. Różne mieszanki orzechów kokosowych arracku rozchodzą się w przetwórstwie, jednak wynik ekstrakcji może być również sprzedawany na surowo. Kilkukrotnie destylowany owoc kokosa, jest filtrowany lub przeniesiony z powrotem do kadzi halmilla. Gdzie dojrzewa nawet do 15 lat, w zależności od założonych wymagań smaku, koloru i zapach.

 Mieszanki premimum arracku, nie posiadają żadnych innych składników czy dodatków. Podczas gdy tanie destylaty miesza się z neutralnym alkoholem przed butelkowaniem. Większość ludzi opisuje Ceylon arrack jako coś przypominające w smak u

"... mieszankę pomiędzy whisky i rumem".

Podobne, ale również wyraźnie różniące się i unikalne.

     Arrack jest tradycyjnie spożywany samodzielnie lub z piwem imbirowym, a jest bardzo popularnym napojem w Sri Lance. Również może być mieszany w cocktailach, również jako substytut wymaganych części obu rum lub whisky. Arrack jest często pity w połączeniu z popularnymi softamj, takimi jak cola , napoje gazowane, czy woda i sok z limonki.

Kwiat kokosa

 

     Arrack i jego specjalne odmiany produkowane są w największej ilości. Prawie podwojenie produkcji, nastąpiło w latach 2002 do 2007. Sama melasa araku jest  produkowane najrzadziej, ale jest uważany za coś tego samego rodzaju. Niemniej w objęciu całości, arrack jest najpopularniejszym miejscowy napojem alkoholowym.

W Sri Lance produkowane jest wiele różnych marek, które możemy podzielić na kategorie:

Premium starzone arracki po destylacji trafiają do kadzi halmilla na okres do 15 lat, aby dojrzały. A także w celu złagodzenia surowego destylatu, przed zmieszaniem. Podział i oznaczenie takich premium to: Ceylon Arrack, VSOA, VX Vat9, i najstarsze czyli Old Reserve.

 

Premium jasne nie jest na ogół starzone, ale często destylowan lub filtrowane kilka razy, aby zmiękczyć jego smak. Oznaczenia takich Arrack-ów to podwójne destylowani i Blue Label.

Często miesza się je z innymi alkoholami produkowanymi z melasy lub z domieszką neutralnych alkoholi jako wypełniacz.

Najbardziej znani producenci:

Najwięksi producenci na Sri Lance, w kolejności w oparciu o ich roczną produkcie, dane z 2007 roki:

DCSL ( Distillery Company of Sri Lanka ), 37.25 milionów litrów.

IDL (International Distillery Ltd), 3,97 mln litrów

Rockland Distillery (Pvt) Ltd, 2,18 mln litrów

Mendis, 0,86 mln litrów

Ceylon Arak, trafił niedawno na eksport do Wielkiej Brytanii, w 2010roku. Jest on również dostępny we Francji i Niemczech. White Lion VSOA trafi na rynek amerykański niebawem.

Próbowałeś już arrack? Zachęcamy do zapoznania się również z naszymi  innymi artykułami. Nie tylko o alkoholach, również z naszym podręcznikiem barmana. Jak również do komentowania naszego bloga. 

Pozdrawiamy ekipa Bar Wikipedia!

alkohol, arrack, batavia, Ceylon, cocktail, destylacja, Filipiny, Indonezja, kurs barmanski, lambanóg, napój alkoholowy, sri lanka

Receptury-Whisky sour smaczny cocktail z pianką

http://www.barwikipedia.pl/receptury-whisky-sour-smaczny-cocktai/
Receptury-Whisky sour smaczny cocktail z pianką

Whisky sour-receptura

Nie ma co ukrywać, że whisky sour to najbardziej znany cocktail na whisky. Prosty do przyrządzenia, nie wymagający wielu składników właściwie to sour możemy bez problemu przygotować  w domu. Ale czy znacie jego historię? Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem.

    Whisky sour to cocktail,  który rozpoznamy po charakterystycznej piance.  Piankę tą tworzy białko z jajka, które nie znajdowało się w pierwszej recepturze, lecz dodano je do receptury później. Wiele osób słysząc że w składzie znajduje się białko nie chętnie chce zamówić bądź spróbować owego napoju. Jest to oczywiście absurd o ile nie mamy reakcji uczuleniowej na białko śmiało możemy stwierdzić iż jest to najcenniejszy składnik. Każdy kto spróbował tego cocktailu napewno stwierdzi że ma unikalny wyjątkowy smak. Białko z jajka to w 90% woda, pozostałe 10% procent stanowią weglowodoany i aminokwasy, po za tym zawiera jeden najcenniejszy składnik, któremu to właśnie zawdzięczamy ten wyjątkowy smak. Mowa oczywiście o kwasie glutaminowym, ale o tym już w innym artykule..

 

 

Ps.  oczywiście dla osób których białko uczula przewidziano zastępczy środek, tzw. aquafuba czyli wodę z ciecierzycy. Zachowuje się podobnie również zmienia smak i fakturę cocktailu, w tej chwili trwają badania mające na celu sprawdzenie jaki składnik aquafuby oddziaływuje w ten sposób na płyn.

Okładka bar booka Jerrego Thomasa

Historia powstania

    Receptura jak większość klasycznych cocktail, poraz pierwszy została zapisana i wydana w
1862 roku,  w bar booku Jerry-ego Thomasa. Jednak podstawowa receptura była znana i używana od ponad stu lat wcześniej. XVIII wiek, podróże nie tylko zdawały się trwać wiecznie, ale naprawdę przemieszczanie się nie należało do przyjemności. Chłodzenie pożywienia było nie możliwe i nie znane, a pojęcie na temat zarazków i leczenie z chorób przyprawia dziś o dreszcze. Długie podróże na poziomie gruntów nie były, straszne. Logiczne można się zatrzymać się uzupełnić zaopatrzenie w miarę potrzeb lub po prostu pójść na polowanie. Lecz podróży morska, a zwłaszcza pokonanie ogromnych odległości z Europy do Ameryki Północnej, nie było aż tak proste. Pożywienie i woda, zepsuje się w czasie kilku miesięcznej podróży.    Marynarze często cierpieli na szkorbut i niedożywienie, aż "bohater" o imieniu Edward Vernon Angielski vice admirał. Zapoczątkował mieszając kilka składników razem ku chwale i zdrowiu jego załogi. Marynarze mieli racje różnych składników odżywczych, zawartych w produktach jak limonka i cytryna, aby zapobiec szkorbutowi. Również alkohol dla bezpieczeństwa spożycia, gdyż woda po pewnym czasie mogla być skażona. Żeby zapobiec sytuacji w której, statek będzie pełen nietrzeźwych marynarzy. Alkohol, zwykle rum, został złagodzony sok z cytryny lub limonki dodawano  także  aby zamaskować smaku rumu. Tak powstała bardzo wczesna wersja Sour.

Marynarze następnie doprowadzili tę koncepcję do brzegu i ostatecznie podstawowy kwaśny cocktail zostały udoskonalony. Gin Brandy również mieszano w ten sposób, zapoczątkowane przez Anglików, ale Amerykanie byli bardziej przywiązani do rodzimych whisky. Jerry Thomas ostatecznie dopracowuje i publikuję w książce słynne whisky sour!

Jak wyglądała oryginalna receptura? Oto cocktail z książki:

Whisky Sour

(Użyj małego barowego szkła).
- 1 duża łyżeczka sproszkowanego cukru białego rozpuszczona w niewielkiej ilości wody Seltzer
-Sok z połowy małej cytryny
-1 kieliszek Bourbonu lub żytniej whisky


Napełnić szklankę  lodem, wstrząsnąć i przecedzić. Ozdoba z jagody.

Soda pierwotnie była używana, ale w końcu zrezygnowano z niej z upływem czasu.  Również brak białka, w pierwszej recepturze.

Jajko zostało dodane później jako kremowy, pieniący element do cocktailu. Książka Gary Regan "Funny Mixology" również nie zawiera jajka. Dopiero dzieło Dale DeGroff  "The Essential Cocktail" zawiera białko jajka jako jedną z opcji.

 

Dzisiejsza receptura i nasza propozycja twista(wariacji)

Receptura IBA(International Bartender Association)

-45 ml Bourbon Whiskey 

-15 ml syrop cukrowy 

-30 ml soku z cytryny

-Białko jajka (Opcjonalnie jeśli użyte należy zrobić dry shake czyli spieniamy białko w pustym shakerze, aby ubić je na pianę).

-3 dashe(krople) Angostura Bitters

Oczywiście sour to nie tylko whisky, możemy również w tych samych proporcjach użyć wódki czy chociażby pisco(vódka sour, pisco sour itd.  itp. ).

Nasza propozycja to:

-40 ml burbon whiskey

-40 ml sok z limonki

-20 ml syrop miodowy (4/1 miód woda) 

-białko z jajka(również dry shake) 

-3 krople bitters jak najbardziej zachęcamy do eksperymentów z różnym rodzajem bittersów 

-5-10ml czerwonego wytrawnego wina

IBA w swej recepturze nie ma zesta(skórki owoca),  my jednak zachecamy do aromatyzacji przypalonym zestem pomarańczy. Białko może nie ma substancji smakowych, ale ma specyficzny zapach który możemy zabić właśnie zestem.

Czy próbowaliście już whisky sour? 

Zapraszamy do śledzenia i komentowania, naszych artykułów. 

Jeśli o czymś zapomnieliśmy,  lub popełniliśmy jakiś błąd, a może nasza propozycja zasmakowała i chcielibyście nam o tym powiedzieć. Napiszcie do nas na:

redakcja@barwikipedia.pl

Pozdrawiamy ekipa Bar Wikipedia. 

cocktail, drink, koktajl, kompendium barmana, przepisy, receptury, whisky, wodka

http://www.barwikipedia.pl/arak-anyzowy-alkohol-z-levantu/
Arak anyżowy alkohol z Levantu

Arak anyżowy alkohol z Levantu

Arak jest jasnym duchem Bliskiego Wschodu. Na całym świecie jest znany pod różnymi nazwami i różnymi odmianami, podobne alkohole to Raki w Turcji i Ouzo w Grecji. Nie znacznie się różni w zależności, od tego w jakimi miejscu na świecie jest produkowany . Arrak, choć podobny w nazwach, jest zupełnie innym wyrobem.

    Arak lub araq ( arabski : عرق) pochodzi z regiony zwanego Lewantem, stężenie alkoholu waha się między 40%-63% i jest destylatem winnym. Zaliczany do grupy alkoholi anyżowych, jest to klarowny, bezbarwny, niesłodzony i destylowany napój alkoholowy . Arak jest tradycyjnym napojem alkoholowym w Libanie, Iraku, Syrii, Jordani, Palestynie, oraz Izraelu. Dokladnie tak jak w artykule na Wikipedi, gdzie pod nazwą Arak jest opisany Arrak który jest całkowicie innym alkoholem, produkowanym w zupełnie inny sposób z innych roślin.

Lewant (od wł. levante – wschód) – pochodzące z języka włoskiego określenie krajów leżących na wschodnim, azjatyckim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Granice wyznaczają: Morze Śródziemne, Taurus, Mezopotamia, pustynie Półwyspu Arabskiego i Morze Czerwone. Obszar ten obejmuje dzisiejsze państwa: Syrię, Jordanię, Liban, Izrael oraz Autonomię Palestyńską. W szerszym znaczeniu do Lewantu zalicza się również Azję Mniejszą (Turcja) i Egipt.

 

 Arak w dosłownym tłumaczeniu z arabskiego oznacza "pot", nazwa pochodzi od destylacji płyn się poci, a destylat kapiący z alembiku to jego pot. Istnieją różne warianty podobne do Arak-u w krajach rejonu śródziemnomorskiego. Raki w Turcji, Ouzo w Grecj, Mastika w Macedonii, Anesone w

W takich glinianych amforach, leżakuje arak.

Włoszech, Pastis w Francji and Ojén w Hiszpani, i to zapewne nie wszystkie. Jego wymowa różni się w zależności od lokalnych odmian po arabsku : / ʕaraʔ, ʕaraɡ /. Arak nie należy jednak mylić z trunkami o podobnej nazwie. Jak np. brzmiące podobnie słowo aragh , w Armenii , Iranie, Azerbejdżanie i Gruzji oznacza wódkę, a nie napój o smaku anyż.

    Nasz Arak jest jednak unikalny i występuje w wschodniej części Morza Śródziemnego, a mianowicie od Syrii, aż do Libanu. Jest wyjątkowy, ponieważ nie zawiera wogóle dodatku cukru. Arak jest również produkowany w innych krajach arabskich, takich jak Irak i Egipt. Jednak w Iraku jest destylowany z dodatkiem soku (Tamer), oraz z rodzynkami (Zibib) w Egipcie.

Historia

        Geber (Jaber Ibn Hayyan 721-815) muzułmański chemik wynalazł pierwszy przyrząd do destylacji i nazywał go Alembic (Inbiq). Jest to bardzo ważny punkt w historii napojów alkoholowych więcej na ten temat możecie przeczytać w artykule destylacja.

Przed odkryciem dokonanym przez Geber, cały świat pił tylko fermentaowane alkohole (wino, piwo ... itp.),  nic dziwnego gdyż bez destylacji nie mogły istnieć alkohole destylowane. Wynalazek jednak wpierw został użyty do produkcji perfum i Kohl (Arabski cień do oczu), podróżujące arabskie kraje przyniosł go jednak ze sobą do Hiszpanii. Europejczycy już wkrótce rozpoczęła produkcję Kohl na własną rękę i dosyć szybko sprawili, że alembik został wykorzystany do wzmacniania alkoholu. To jest właśnie historia powstania tego słowa, gdyż słowo pochodzi od Al Kohl = Alcohol. Ludy krajów Śródziemnomorskich, syryjskich i libańskich były trochę mądrzejsze, gdy tylko jak tylko położyli swoje ręce na jednym z alembików, zaczeli go dobrze wykorzystywać. Ich góry i doliny produkowały mnóstwo winogron. Co ciekawe są wyjątkowe, nie nawadniane, a tylko pozostawione troskliwej opiece słońca, a czuły i idealny klimat śródziemnomorski pomógł im przynieść  słodkie Złote Grona, idealne dla Arak.

Fabryka Araku "Hallal Pouyan Arak"

Produkcja

    Produkcja zaczyna się winnicach, to własnie jakości winorośli jest kluczem do dobrego araku. Winorośl powinna być bardzo dojrzała i zwykle o złotym kolorze. Zamiast być nawadniane, winnice są pozostawione pod opieką klimatu śródziemnomorskiego i stworzone są przez naturalne deszcze, a także ostre słońce. Winogrona, które są zbierane na przełomie września i października, są rozdrabniane i umieszczane w beczkach, wraz z ich sokiem ( El romeli) i pozostawiono do fermentacji na trzy tygodnie. Często fermentujące owoce miesza się, w celu uwolnienia CO2.

Dokładnie taki anyż, używamy przy produkcji araku.

   Arak destylowany zwykle w alembikach, zbudowanych ze stali nierdzewnej lub miedzi. Rodzaj metalu z którego stworzono kotły i kolumny, ma duży wpływ na ostateczny smak i specyfikę araku. Autentyczne miedzianych kotły o mauretańskim kształcie, są najbardziej poszukiwane. Gotowy wyrób musi być poddany drugiej destylacji. Alkohol z pierwszej destylacji, przed ponownym trafieniem do destylatora, jest infuzowany anyżem. Stosunek alkoholu do anyżu może się różnić, a jest jednym z głównych czynników wpływających na jakość końcowego produktu.

 

    Co ciekawe destylacja odbywa się zwykle od najniższej możliwej temperatury. Dla podniesienia jakości, gotowy napój leżakuje w glinianych amforach, co ma umożliwić działalność aniołom w podkradaniu cennych oparów, aż do momentu w którym najbardziej nadaje się do spożycia.

Jak pijemy arak?

    Arak jest zwykle mieszany w proporcji 1/3 z wodą, tradycyjnie woda pochodzi z zbiornika z regionu Morza Śródziemnego, na wschodzie zwanego Abarik, z arabskiego abarīq أبريق; Następnie, napój przelewa się do małych wypełnionych lodem kubków. To rozcieńczenie powoduje odczuwanie wyraźnego smaku alkoholu, co ciekawe pod wpływem wody arak zmienia kolor na mleczno-biały; to dlatego że anetol , czyli olejek anyżku, jest rozpuszczalny w alkoholu, ale nie w wodzie.

Powstaje emulsja, w której drobne kropelki oleju rozpraszają światło i cieczy staje się półprzezroczysta, zjawisko znane jest jako louching(występuje w każdym anyżowym alkoholu np. absynth).

Mleczno biały arak.

   Arak jest powszechnie podawane do Mezzy(tradycyjna arabska forma przystawki), która może zawierać dziesiątki małych tradycyjnych potraw.  Ogólnie, większość wypijanego araku jest uzupełnieniem do potraw, spożyway dokładnie w  ten sposób, prawie nigdy sam. Często również spożywany do potraw z grilla, wraz z sosem czosnkowym.

CIEKAWOSTKA Jeżeli lód zostanie dodany po wlaniu arraku, powstanie estetycznie nieprzyjemna warstwa na powierzchni napoju, ponieważ lód powoduje zestalanie się oleju anyżowego. Jeśli najpierw dodaje się wodę, etanol zmusza tłuszcz do emulgowania się, co prowadzi do charakterystycznej barwy mlecznej. Aby uniknąć wytrącania się anyżu (zamiast emulsji) pijący wolą nie wykorzystywać szkła po napoju ponownie. W restauracjach, gdy zamówimy butelkę araku, kelner zazwyczaj powinien przynieść większą ilość szkła.

Najbardziej znane marki

Irak

Asriyah (العصرية)           Julenar ( جلنار )

Tayyara (طيارة )

Izrael

 Aluf Ha'arak (אלוף הערק)            Arak Ashkelon (ארק אשקלון)

Arak El Namroud (ערק אל-נמרוד)            Arak El Pasha (ערק אל פאשה)

Arak El Sultan (ערק אל סולטן)            Arak Gat (ערק גת)

Arak Ha'Namal 40 (ערק הנמל 40)            Arak Kawar (ערק קעוואר) (عرق قعوار)

Arak Mabruoka (ערק מברוקה)            Arak Masada (ערק מצדה)

Elite Ha'arak (עלית הארק)            Nahala (נהלה)

Jordania

Haddad (حداد)            Bakfia (بكفيا)

Oriental Star Distilleries (عرق نجمة الشرق)            Zumout (زعمط)

Lebanon

Al Batta (ﺍﻟﺒﻄﺔ)            Al Jouzour (الجذور)

Al Karram (الكرام)            Al-Laytany (ﺍﻟﻠﻴﻄﺎﻧﻲ)

Al-Shallal (الشلال)            Al-Zahlawi (زحلاوي)

Arak el Rif (ﻋﺮﻕ ﺍﻟﺮﻳﻒ)            As Samir (السمير)

Batroun Mountains (جبال البترون)            Brun (ﺑﺮﺍﻥ)

Arak Daccache (عرق الدكاش)            El Massaya (ﻣﺴﺎﻳﺎ)

Fakra (ﻓﻘﺮﺍ)            Gerge Bou Raad ( جرجي بو رعد)

Ghantous and Abi Raad (ﻏﻨﻄﻮﺱ ﻭ ﺃﺑﻲ ﺭﻋﺪ)            Kefraya (كفرَيا)

Ksara (ﻛﺴﺎﺭﺍ)            Layali Loubnan (ﻟﻴﺎﻟﻲ ﻟﺒﻨﺎﻥ)

Musar (ﻣزﺍﺭ)            Nakd (ﻧﻜﺪ) Riachi (ﺭﻳﺎﺷﻲ)

Shadra (شدرا)            Tazka (ﺗﺰﻛﺎ)

Touma (ﺗﻮﻣﺎ)            Wardy (ورده)

Palestyna

The Good Samaritan Arak (عرق السامري الصالح)             Oriental Star Distilleries (عرق نجمة الشرق)

Ramallah Golden Arak (عرق رام الله الذهبي)             Sabat Arak (عرق صابات)

Syria

Al Batta (ﺍﻟﺒﻄﺔ)             Al Dinan (الدنان)

 Al Hayat (ﺍﻟحياة)             Al Jarra (الجرة)

Al Mimas (ﺍﻟﻤﻴﻤﺎﺱ)             Al Rayan (ﺍﻟﺮﻳﺎﻥ)

 Al Reef (الريف)             Kefraya (كفريا)

Krom Al Shrfeh (كروم الشرفرفة)

Ciekawostka: Mimo iż religia muzłumańska nie pozwala wyznawcą spożywać alkoholu, to spożycie araku jest bardzo wysokie. To wszystko za sprawą pewnego podstępu który muzłumanie wykorzystują w swej religi, jak wiadomo Allah też śpi, a jak śpi to nie widzi co się dzieje.. więc w krajach arabskich o odpowiednich godzinach spożycie jest wysokie.

 

 

 

Zachęcamy do zapoznania się z innymi naszymi artykułami. Jak również do komentowania naszego bloga. 

Pozdrawiamy ekipa Bar Wikipedia!

alembik, alkohol, alkohol definicja, anyz, arak, flair. kompendium barmana, kurs barmanski, levant